Los chciał, że już podczas pierwszej bitwy został ranny i musiał wycofać się z czynnej walki. Powraca do Przemyśla, kończy rozpoczętą naukę w I Gimnazjum, a po zdaniu matury zapisuje się na Wydział Prawny Uniwersytetu lwowskiego. Po ukończeniu studiów i zdobyciu tytułu doktora nauk prawniczych podejmuje pracę w kancelarii adwokackiej w Przemyślu u doktora Waleriana Waygarta, późniejszego teścia. Był cenionym prawnikiem i przez wiele lat, od roku 1878 do 1930, prowadził kancelarię.

Dr Leonard Tarnawski był wielkim społecznikiem, aktywnie uczestniczył w życiu społecznym i politycznym miasta. To z jego inicjatywy powołano do życia Stowarzyszenie Weteranów Powstania 1863 r., którego statutowym obowiązkiem było niesienie pomocy materialnej wszystkim potrzebującym byłym powstańcom. Założył Towarzystwo Zaliczkowo-Rolne, które udzielało kredytów rzemieślnikom i drobnym rolnikom. Był jednym z głównych założycieli Stowarzyszenia Rzemieślników „Gwiazda” i przez pewien czas pełnił funkcję jego sekretarza. W 1884 rokustanął na czele nowo powołanego Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. Za jego prezesury został wybudowany gmach Towarzystwa, który służy do dziś mieszkańcom Przemyśla – mieści się w nim obecnie Centrum Kulturalne. Jego kolejna inicjatywa społeczna to położenie na Wzgórzu Zamkowym kamienia pamiątkowego, poświęconego setnej rocznicy uchwalenia Konstytucji 3-go Maja. Mecenas Tarnawski uczestniczył w założeniu Towarzystwa Dramatycznego „Fredreum”, a w latach 1882 – 1889 był jego prezesem. Należał do grona twórców Towarzystwa Przyjaciół Nauk, i w latach 1909 – 1923 stał na czele jako przewodniczący.

Dr Leonard Tarnawski dał się również poznać jako skuteczny polityk. Przez wiele lat zasiadał w Radzie Miejskiej. W 1902 roku został wybrany z listy Narodowej Demokracji posłem miasta Przemyśla do Sejmu Galicyjskiego. Jako reprezentant kół narodowych odmówił w 1908 roku przyjęcia austriackiego orderu „Żelaznej Korony”, manifestując w ten  sposób swoje polskie patriotyczne stanowisko. W czasie bratobójczych walk o Przemyśl w momencie odzyskania niepodległości przez Polskę w 1918 roku, wszedł w skład Komisji, której zadaniem było utrzymanie porządku do chwili rozwiązania spornych kwestii narodowościowych. W Komisji tej, oprócz Tarnawskiego, strona polska była reprezentowana w osobach Włodzimierza Błażowskeigo, Hermana Liebermana i Feliksa Przyjemskiego. W lutym 1919 roku zwyciężył w wyborach do Sejmu Ustawodawczego, gdzie jako prawnik zasiadł w komisji konstytucyjnej i prawniczej i miał swój udział w pracach nad Konstytucją z 1921 roku.

Zmarł 6 września 1930 roku. Pochowano go w rodzinnym grobowcu na Cmentarzu Głównym w Przemyślu. Warto pamiętać, że jego syn, Władysław (1885 – 1951), historyk literatury i anglista, zasłynął jako tłumacz wszystkich dzieł Williama Szekspira.